Bij een nieuwe woning in Nijmegen voelde vooral de vrouw zich ’s nachts niet helemaal veilig. Toen ik de voordeur zag, begreep ik meteen waarom.

Lang geleden, toen ik nog thuis woonde, reed ik op een gewone doordeweekse dag onze straat in. Zoals altijd keek ik gedachteloos omhoog naar onze woning op de vijfde etage in Wijk bij Duurstede. Een routine die je hebt wanneer je geldingsdrang, onzekerheid en puberteit ergens halverwege kruisen.

Er was een tijd in Nederland waarin de meeste mensen hun voordeur nauwelijks op slot deden. Buurten waren overzichtelijk, iedereen kende elkaar en het leek vanzelfsprekend dat je elkaar kon vertrouwen. Je liet de deur gerust op een kier voor een bezorger, of je liep even naar de winkel zonder je druk te maken over wat er thuis kon gebeuren.